เนื้อหาในเอกสารเป็นพระราชบัญญัติสภาวิจัยแห่งชาติ พ.ศ. 2499 ประกอบด้วย 16 มาตรา มีใจความสำคัญเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ อำนาจหน้าที่ คณะกรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ และรายได้ โดยวัตถุประสงค์ของสภาวิจัยแห่งชาติ มีด้วยกัน 7 ข้อได้แก่ 1. เสนอแนวนโยบายแห่งชาติว่าด้วยการส่งเสริมการวิจัย และการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ต่อคณะรัฐมนตรี 2. ทำการวิจัยและส่งเสริมการวิจัยกับการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ เพื่อประโยชน์แห่งความก้าวหน้าทางอุตสาหกรรม เกษตรกรรม และสวัสดิการของประชาชน 3. ประสานงานเกี่ยวกับการวิจัย 4. จัดให้มีขึ้นซึ่งสถาบันการวิจัย 5. ส่งเสริมและคุ้มครองสถาบันการวิจัยที่ดำเนินการเป็นเอกเทศ 6. จัดให้มีขึ้นซึ่งทะเบียนบุคคลผู้เป็นนักวิจัยทางวิทยาศาสตร์ และ7. ให้ความร่วมมือแก่การวิจัยระหว่างประเทศ

เนื้อหาในเอกสารเป็นพระราชบัญญัติสภาวิจัยแห่งชาติ พ.ศ. 2502 ประกอบด้วย 24 มาตรา โดยให้ยกเลิกพระราชบัญญัติสภาวิจัยแห่งชาติ พ.ศ. 2499 มีใจความสำคัญเกี่ยวกับหน้าที่ กรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ รายได้ และสาขาวิชาการ ซึ่งมีด้วยกัน 10 สาขา ได้แก่ 1. วิทยาศาสตร์กายภาพและคณิตศาสตร์ 2. วิทยาศาสตร์การแพทย์ 3. วิทยาศาสตร์เคมีและเภสัช 4. เกษตรศาสตร์และชีววิทยา 5. วิศวกรรมศาสตร์และอุตสาหกรรมวิจัย 6. ปรัชญา 7. นิติศาสตร์ 8. รัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ 9. เศรษฐศาสตร์ และ 10. สังคมวิทยา

เนื้อหาของเอกสารประกอบไปด้วยการให้สภาวิจัยแห่งชาติพิจารณาโครงการวิจัยที่ต้องใช้เงินรัฐบาล และเสนอความเห็นต่อสำนักงบประมาณ เพื่อประกอบการพิจารณาในการตั้งงบประมาณ

เนื้อหาของเอกสารประกอบไปด้วยการสำรวจการวิจัยเพื่อทราบกิจกรรมวิจัยของประเทศไทย เพื่อป้องกันการวิจัยซ้ำกัน

พระราชบัญญัติสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์ประยุกต์แห่งประเทศไทย พ.ศ. 2506 ประกอบด้วย 5 หมวด ได้แก่ หมวด 1 การจัดตั้ง วัตถุประสงค์ และอำนาจ หมวด 2 การกำกับ การควบคุม และการบริหาร หมวด 3 ความสัมพันธ์กับรัฐบาล หมวด 4 การอุทธรณ์และการสงเคราะห์ หมวด 5 การบัญชีและการสอบ

เนื้อหาในเอกสารเป็นพระราชบัญญัติสภาวิจัยแห่งชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2507 ประกอบด้วย 23 มาตรา โดยแก้ไขจากพระราชบัญญัติสภาวิจัยแห่งชาติ พ.ศ. 2502 เพื่อกำหนดหน้าที่ของสภาวิจัยแห่งชาติและสำนักงานสภาวิจัยแห่งชาติให้เหมาะสมยิ่งขึ้น ทั้งนี้ มีการระบุในมาตรา 6 ว่า สภาวิจัยแห่งชาติมีหน้าที่เกี่ยวกับการวิจัยตามที่คณะรัฐมนตรีมอบหมาย และพิจารณาข้อเสนอของสำนักงานสภาวิจัยแห่งชาติแล้วทำความเห็นเสนอต่อคณะรัฐมนตรี กับมีหน้าที่เสนอความเห็นต่อนายกรัฐมนตรีในกิจการเกี่ยวกับการวิจัยตามที่นายกรัฐมนตรีขอให้พิจารณา ขณะที่สำนักงานสภาวิจัยแห่งชาติมีหน้าที่ 1. เสนอแนะแนวนโยบายและโครงการส่งเสริมการวิจัยซึ่งเห็นสมควรเสนอคณะรัฐมนตรีต่อสภาวิจัยแห่งชาติ 2. พิจารณาจัดตั้งสาขาวิชาการต่าง ๆ เพิ่มขึ้นจากที่ระบุไว้ในมาตราที่ 17 แล้วเสนอต่อสภาวิจัยแห่งชาติ 3. พิจารณาวิธีการหาทุนบำรุงการวิจัยและเสนอแนะสภาวิจัยแห่งชาติเพื่อให้ได้มาซึ่งทุนเพื่อการวิจัย 4. เสนอรายงานประจำปีเกี่ยวกับผลงานการวิจัยต่อสภาวิจัยแห่งชาติ 5. ส่งเสริมและจัดให้มีการวิจัยและสถาบันวิจัย 6. ประสานงานวิจัยของสาขาวิชาการต่าง ๆ 7. ส่งเสริมและสนับสนุนการวิจัยส่วนราชการและส่วนบุคคล 8. จัดให้มีทะเบียนนักวิจัยและผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาวิชาการต่าง ๆ 9. มอบหมายให้ผู้รับมอบปฏิบัติการเฉพาะอย่างเกี่ยวกับการวิจัย 10. พิจารณาจัดตั้งงบประมาณเกี่ยวกับการวิจัย 11. จัดสรรเงินอุดหนุนและเงินรางวัลเกี่ยวกับการวิจัย 12. ติดต่อและส่งเสริมการร่วมมือกับสถาบันการวิจัยและนักวิจัยในต่างประเทศ 13. ปฏิบัติการอื่นใดตามที่กฎหมายกำหนดให้เป็นหน้าที่ของสภาวิจัยแห่งชาติ หรือ สำนักงานสภาวิจัยแห่งชาติ

เนื้อหาในเอกสารเป็นประกาศแต่งตั้งคณะผู้ตรวจสอบทางวิชาการเรื่องแผนกลยุทธ์การวิจัยด้านเกษตรและอุตสาหกรรมการเกษตรตามวาระการวิจัยแห่งชาติในภาวะวิกฤตเพื่อฟื้นฟูชาติ สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ โดยคณะทำงานกลุ่มภารกิจเพื่อการดำเนินงานตามวาระการวิจัยแห่งชาติในภาวะวิกฤตเพื่อฟื้นฟูชาติด้านเกษตรและอุตสาหกรรม ในการประชุมครั้งที่1/2542 เมื่อวันที่ 12 มกราคม 2542 เห็นควรให้แต่งตั้งคณะผู้ตรวจสอบทางวิชาการเรื่องแผนกลยุทธ์การวิจัยด้านการเกษตรและอุตสาหกรรมการเกษตร ในภาวะวิกฤตเพื่อฟื้นฟูชาติ โดยมีหน้าที่ 1) พิจารณาข้อเสนอโครงการวิจัย 2) ให้คำปรึกษาแนะนำในการพัฒนาหัวข้อการวิจัย เค้าโครงการวิจัย หรือข้อเสนอโครงการวิจัยเบื้องต้นจนถึงขั้นเป็นข้อเสนอโครงการวิจัยที่สมบูรณ์ 3) พิจารณาความเหมาะสมของค่าจ้างทำวิจัย 4) ติดตามผลประเมินการวิจัย 5) ตรวจรับผลสำเร็จของงานวิจัยตั้งแต่การประเมินประเมินความก้าวหน้าของการวิจัย รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ และการพิจารณาเกี่ยวกับการขอเปลี่ยนแปลงในรายละเอียดของโครงการวิจัยที่อนุมัติการจ้างแล้ว 6) ดำเนินการอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้มีผลตั้งแต่วันที่ 12 มกราคม 2542 ประกาศ ณ วันที่ 19 มกราคม 2542

ข้อกำหนดจรรยาบรรณการดำเนินการต่อสัตว์เพื่องานทางวิทยาศาสตร์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2560 ให้เพิ่มเติมข้อ 11 ผู้ใช้สัตว์ซึ่งเป็นผู้ที่ได้รับใบอนุญาตใช้สัตว์เพื่องานทางวิทยาศาสตร์ และผู้ผลิตสัตว์ซึ่งเป็นผู้ได้รับใบอนุญาตผลิตสัตว์เพื่องานทางวิทยาศาสตร์ ต้องปฏิบัติตามจรรยาบรรณในข้อ 4 (6) อย่างเคร่งครัด

ระบบการรับรองคุณภาพคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ ประกอบด้วย 5 มาตรฐาน ได้แก่ มาตรฐานที่ 1 โครงสร้างและองค์ประกอบของคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ มาตรฐานที่ 2 ปฏิบัติสอดคล้องกับนโยบายเฉพาะ มาตรฐานที่ 3 วิธีพิจารณาทบทวน มาตรฐานที่ 4 วิธีการปฏิบัติหลังให้ความเห็นชอบ และมาตรฐานที่ 5 การจัดการเอกสารและการเก็บรักษาเอกสาร รวมถึงการแบ่งระดับการรับรองคุณภาพ

ระบบการรับรองคุณภาพคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ ประกอบด้วย 5 มาตรฐาน รวมถึงเกณฑ์การพิจารณาคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ นอกจากนี้ยังมีวิธีการตรวจประเมินเพื่อรับรอง ขั้นตอนการรับรอง NECAST ระดับ 1-3 และวิธีการตรวจติดตามหลังการรับรอง